Na twintig jaar komt regisseur Roland Emmerich met het vervolg op Independence Day. De film waarin de mensheid een alien invasie moet afweren keert dus terug naar het grote scherm. En dat gebeurt deze keer op grotere schaal, maar wel zonder Will Smith. Op zich geen slechte film als je nog eens terug wil keren naar het filmtijdperk van de nineties, want dat is in feite alles wat deze film doet.
Independence Day: Resurgence begint exact twintig jaar na de buitenaardse invasie van 4 juli 1996. Tijdens deze twee decennia groeide de mensheid dichter bij elkaar en kwam er een technologische boom dankzij alientechnologie. Het eindresultaat is een globaal defensiesysteem dat werd opgezet om een toekomstige invasie direct te stoppen. Vergeefse hoop echter, want een gigantisch moederschip van 5.000 km diameter strijkt – met de nodige verwoesting – neer op de aarde. De mensheid moet zich dus voor de tweede keer verdedigen tegen dezelfde buitenaardse dreiging, maar dit keer op grotere schaal.
Die verdediging gebeurt dit maal niet alleen meer door David Levinson (Jeff Goldblum), President Whitmore Bill Pullman), General Adams (William Fichtner) en Dr. Okun (Brent Spiner). Ze krijgen hulp van de volgende generatie en een Afrikaanse krijgsheer. De jonge piloten, Jake Morisson (Liam Hemsworth), Captain Hiller (Jessie T. Usher) en Rain Lao (Angelababy) schieten werkelijk hele hordes aliens neer.
Eindeloze clichés
Emmerich heeft gezegd dat hij zou wachten met een nieuwe Independence Day tot het script helemaal goed zat. De regisseur had de film beter enkele jaren na de eerste kunnen maken, want ze zit vol met nineties clichés. Zo portretteerden krijgsheer Umbuntu (Deobia Oparei) en een verzekeringsagent genaamd Floyd (Nicolas Wright) het dynamische duo. Tot overmaat van ramp zit Floyd continu mopjes te maken over vechten en schieten. Dan krijgt deze overduidelijke sidekick een wapen in de hand. Hij krijgt zelfs een moment in de spotlights terwijl er elders belangrijkere dingen gebeuren. Jake Morisson werd dan de duidelijke underdog en de ‘likeable asshole’. Een ex-piloot die net teveel kattenkwaad uithaalde tijdens zijn training. Toch heeft deze jongeman zijn hart op de goede plaats en zal hij koste wat kost de wereld redden.
Ik heb geen probleem met enkele clichés, maar teveel is teveel. Dit maakt van een standaard actiefilm een actiefilm die te hard probeert het kaliber van de eerste Avengersfilm te behalen. Natuurlijk zullen fans van Independence Day de film geweldig vinden, maar daar hoor ik overduidelijk niet bij.
Van een goede opbouw naar een deus ex machina
Ik moet wel toegeven dat ik heb genoten van de eerste 45 minuten. Het verhaal van de eerste film werd in lichte mate uitgelegd. Daarbovenop kreeg je nog wat extra achtergrond van wat de mensheid allemaal verwezenlijkte de voorbije twintig jaar. Op vlak van verhaal zat het begin dus goed, maar na die eerste helft wil je vertrekken uit de bioscoop.
Wat volgt op deze spoedcursus ‘Independence Day’ is de aanloop naar het eindgevecht en de eerste verliezen van de mensheid. Vanaf dit moment gaat de cast nogal nonchalant over het feit dat de wereld op het punt staat te eindigen. In plaats van zorgwekkend blik zie je een glimlach. Het lijkt daardoor alsof niets serieus genomen wordt, zelfs niet een alienkoningin die op het laatste menselijke bolwerk afstormt.
Om er nog een schepje bovenop te doen, haalt Emmerich bijna letterlijk een deus ex machina uit de lucht. De enige hoop voor de mensheid blijkt een bol te zijn die al eerder gevochten heeft tegen de aanvallende aliens. Wanneer de dreiging dan verslagen is, laat Emmerich doorschemeren dat er nog een derde film zal komen. Ik hou mijn hart al vast!
Conclusie
Independence Day: Resurgence is niet de sequel die we hadden gehoopt te krijgen. De film begint sterk en wekt de interesse wel, maar op vlak van afwerking kan Emmerich wel nog wat bijleren. Het overmatig gebruik van clichés en oneliners wekt na een tijd enkel irritatie op en zorgt dat je verveeld naar het grote doek zal staren. Wel is het leuk dat de oude cast terugkeert, minus Will Smith. Verder kan je zeggen dat Emmerich een poging waagde om het niveau van The Avengers te halen, maar dat is dus mooi mislukt.
Fans van de franchise zullen de film ongetwijfeld met plezier kijken. De terugkeer naar de setting van Independence Day zal deze mensen ongetwijfeld op het randje van hun stoel zitten wanneer ze in de cinemazaal zijn beland. Al bij al is het vooral een film die prettig moet zijn voor het oog. Veel CGI, oneliners, veel schieten en weinig verhaal. Wanneer je in de stemming bent voor zo’n film zal je er dus ongetwijfeld ook van genieten.
Independence Day: Resurgence
