De vierde track in stereo is Boyz2Men met ‘End of the Road’. Hier komt alleen het vocale werk van de vijf stemmen aan te pas. Het is bijna creepy wat die combinatie van het Diamond Room systeem met je doet. Heerlijk! Elke stem staat voor je in de ruimte, het klopt gewoon. De stemmen worden niet gecomprimeerd en je krijgt een volwaardige dynamiek. Het klankgebeuren wordt volledig ontrafeld op een natuurlijke manier, waardoor je het in het begin niet door hebt. Je hebt zoiets van ‘oh, zoveel is er toch niet aan de hand!’, maar doordat dat zo gemakkelijk klinkt wordt het op den duur verslavend, en begin je het door te hebben. Hoe langer je ernaar luistert, hoe meer je je oren opentrekt en je realiseert wat voor een juweel van een versterker dit is.
We stappen over naar meerkanaalsmuziek. Ik heb vier liveblu-rays klaarliggen, maar ik begin met Andrea Bocelli met ‘Live in Tuscany’. In de openingsscène krijg je het mooie Toscane te zien begeleid door een inleiding van Andrea zelf. Als ik hoor wat uit de centerspeaker komt… Tot nu toe was het geluid goed tot zeer goed, maar dat wat ik nu hoor is werkelijk uitmuntend. Je krijgt het gevoel dat 1 + 1 opeens 3 geworden is. Als we verder gaan met Chris Botti ‘Live in Boston’, een echte trompetblu-ray. En hier merk ik dan hetzelfde als daarstraks bij Gabriel Rios, de trompet(ten) worden in al hun geuren en kleuren perfect weergegeven. Als er met een geluidsdemper gewerkt wordt bij sommige nummers verdrink je echt in die trompet. Ondertussen zit ik al aan de derde blu-ray met Phil Collins en ‘Live in Paris’. Phil Collins heeft grotendeels upbeat nummers met vlotte orkestraties. Hij heeft volgens mij niet de meest waanzinnige, dragende stem, maar dat doet er niet toe. Ik kan van de hele muzikale sfeer genieten. Afsluiten doe ik met Céline Dion ‘Live in Las Vegas’, waarbij al haar grote hits passeren. Het is een echt feest om naar te kijken en te luisteren. Na het meerkanaals beluisteren wordt het me stilaan duidelijk dat de Classé CT-5300 de Bowers & Wilkins 800 veel meer drive en uitdaging biedt. Je hoort dat daar meer stroom uitkomt, iets wat je ook ziet in de specs. De piekspanning die deze versterker kan leveren is gewoon van een andere orde. Er wordt een akoestisch zwaardere afdruk neergezet, de 3D-geluidsbubbel waar je in belandt is een stuk groter. In de akoestisch geoptimaliseerde Diamond Room hoor je perfect deze bubbel die het systeem zelf creëert zonder hulp van een ruimte zelf, en daar ga je met de Classé CT-5300 toch een heel stuk verder in.
De eerste film die ik wil bespreken is ‘The Wolf of Wallstreet’, een inhoudelijk schitterende film. Het is een feest van spetterende dialogen, af en toe ook met mooie muzikale fragmenten. Deze film gaf perfect aan wat het nieuwe niveau van dialogen weergeven is in de Diamond Room. Het lijkt alsof er een poppenkast is, alle stemmen bevinden zich op de perfecte plaats en zijn volledig los van elkaar. De tweede film is ‘Pompeii’. We kennen natuurlijk ‘300’ en het vervolg daarop, en ‘Pompeii’ past een beetje in die sfeer. Ook wat ik/je hieruit kan opsteken op vlak van de versterker in de diverse vechtscènes, is dat de mensen die bij een film bezig zijn met het geluid erg veel respect verdienen. Live kunnen zulke geluiden niet vastgelegd worden en worden dus achteraf gecapteerd en in de montage toegevoegd. En dat is toch erg netjes gedaan. Ik kan alle geluiden perfect onderscheiden, ze zijn getekend en duidelijk. De indruk die je hebt van een film achteraf is volgens mij meer dan de helft door het geluid. Ook ‘The Hunger Games 2: Catching Fire’ ben je geneigd om de film een stuk beter aan te voelen, ook al ben ik niet de grootste fan van The Hunger Games. Ik sluit af met ‘Man of Steel’ in de Diamond Room. Het is het typische supermanverhaal met een zwaardere, donkerdere inhoud. Ook hier krijg je een perfecte afwerking.
Classé CT-5300
Pros
- Design
- Afwerking
- Vermogen
- Smaakvol muzikaal kleurenpallet
- Technologie
Cons
- Gewicht
- Prijs
