Luistertest
Als eerste mochten de T500’s de werkruimte opsieren. Geplaatst op de toch echt vlakke gietvloer bleken de luidsprekers nogal te wiebelen. Kennelijk is de voetplaat niet geheel vlak gemonteerd. Helaas worden ook geen spikes meegeleverd hoewel er wel inslagbussen in de voetplaat zitten, maar gelukkig had ik zelf nog twee sets voorhanden. Aangesloten op een Onkyo receiver gevoed door de iPod bleek het geluid in eerste instantie erg donker en niet los van de luidsprekers te komen. De luidsprekers waren duidelijk niet ingespeeld, dus eerst maar een week de iPod op repeat voordat het serieuse luisterwerk kon beginnen. Na zo’n 150 uur inspelen bleek het geluid veel opener en meer los te komen. De plaatsing van de luidsprekers is niet zeer kritisch, hoewel een afweging moest worden gemaakt tussen wat meer indraaien om de hoge tonen beter in balans te brengen met het midden ten koste van een smal stereobeeld, of een breder stereobeeld maar een naar mijn smaak teveel terughoudend hoge tonen bereik. De waveguide bundelt kennelijk nogal vrij sterk.
De Teufel T500 mk2 loopt vrij ver door in het laag, volgens Teufel 42 Hz zonder echter op te geven of dit op -3 dB is of -6 dB. Voldoende voor iedereen die geen fervent liefhebber is van kerkorgelmuziek. De klankkleur is warm te noemen met een nadruk op het lage midden gebied. Het geluid is niet zeer gedetailleerd of analytisch, wat een voordeel kan zijn in schel klinkende sets, maar wel afbreuk doet aan goede opnames afgespeeld op een goede set . Hoewel de T 500 waarschijnlijk veel in een vergelijkbare set zal worden gebruikt was ik uiteraard toch benieuwd waartoe de luidsprekers in staat zijn. Verhuisd naar de luisterkamer mochten ze hun kunsten vertonen op een voor- eindversterker combinatie van Jeff Rowland Design Group gevoed door ofwel een NAIM CDX2 cd-speler of een Audiomeca J4 draaitafel met SME V arm en Koetsu Rosewood MC-element. Het geheel is verbonden met Cardas Golden Cross interlinks en Quadlink luidsprekerkabel.
Als eerste Khadja Nin in de cd-speler met ‘Sambolera mavi son’, het openingsnummer op de cd ‘Ya Pili’. De basgitaar is wat zoomend en mijn Verity Audio Rienzi’s zijn duidelijk gedetailleerder. Op hogere volumes wordt de zang wat schreeuwerig, iets wat ook gebeurt in de dynamische passages bij het nummer ‘Rumour has it’ van Adele op haar cd ’21’. Hier blijft overigens het laag wel mooi doortekend. Bij het nummer ‘Love turns 40’ van Vienna Teng op haar cd ‘Dreaming through the noise’, een cd die gekenmerkt wordt door haar warme zwoele stem komt des te meer naar voren dat de T 500 een warme klankleur heeft. Het lage midden is te nadrukkelijk aanwezig ten koste van de resolutie in het hoog.
Met muziek afgespeeld op de draaitafel wordt de algehele tendens nogmaals benadrukt. Het geheel klinkt wat mat en niet zeer dynamisch. Dit verbetert duidelijk als we de plaatstalen verbindingsstukjes van de aansluitterminal vervangen door Cardas verbindingsstukjes. Het wordt veel dynamischer, de muziek krijgt meer doortekening en er komt meer definitie in het laag. Het hoge tonen bereik blijft echter naar verhouding terughoudend.
