Luisteren
Door de drukke eindejaarsperiode kon ik 2 weken langer beschikken over de Hegel One die ik vorige maand uitvoerig aan de tand gevoeld had. Dit zou onverwacht een mooi duel opleveren tussen twee reuzen uit het Hoge Noorden. De nieuwe Electrocompaniet PI-2, een volledig gebalanceerde integrated stereo versterker uit de Prelude lijn (deze was pas gearriveerd voor een full-test) en de Hegel One. Bij beide producenten behoren deze versterkers tot het entry-level gamma en vertonen op deze manier heel wat gelijkenissen. Op papier kunnen ze mooie cijfers voorleggen, maar worden deze in een luistertest bevestigd. Welke van deze twee zal instaat zijn de Pioneer S-2EX het best aan te sturen en het onderste uit de kan te halen. Om de test zo objectief mogelijk te laten verlopen werden dezelfde parameters gebruikt: Opwarmtijd, interlinks, voedingskabels, plaatsing luidsprekers, luidsprekerkabels en software (Chris Rea – Road to hell Part I&II en Mozart Wolfgang Amadeus-Die Zauberflöte – Der Hölle Rache (Aria van de Koningin van de Nacht).
Set1
Versterker: Electrocompaniet PI-2
Cd-speler:TEAC CD5
Luidspreker: Pioneer S-2EX
Stroomkabel: Lapp-kabel Laureys design
Interlinks: Laureys design
Luidsprekerkabel: Monitor Das Hifi Kabel/studio silver
Als eerste was de Electrocompaniet PI-2 aan de beurt. Tijdens het opwarmen is er een duidelijke brom waarneembaar die desondanks het aanpassen van enkele parameters niet verdwijnt. Elke druk op de bedieningstoetsen, die overigens van zeer matige kwaliteit zijn (zitten los in hun ligplaats), wordt met een tik, hoorbaar in de luidsprekers. Bij het uitschakelen hoor je ook telkens een scherpe toon via de speakers. Dit was een ontnuchterend begin van de luistersessie. Als eerste verdween Chris Rea in de cd-lade. Het Part I van het nummer speelt zich af op de snelweg in regenweer met de radio op de achtergrond en wordt langzaam verder opgebouwd. De diepe baslijn die de spanning in begin van het nummer creëert wordt dun, eentonig en schraal weergegeven. De regen lijkt op ruis en de ruitenwissers die op en neer gaan moet ik er zelf bij verzinnen. De instrumenten hebben geen textuur en komen onnatuurlijk over. De stem van Chris Rea ontbreekt aan diepte en korrel. Het geluid komt absoluut niet los van de speaker en wordt weergegeven als één streep op het canvas en niet een samenstelling van kleuren, rijk aan detail en diepte. Wat een teleurstelling. Hetzelfde gebeurde bij de Aria van de Koningin van de Nacht. De sopraan leek wel hees en het orkest wordt herleid tot een kamerensemble. Op geen enkel moment werd ik betrokken bij de muziek. Deze versterker heeft absoluut niet de nodige longinhoud om alles uit deze luidspreker te halen. Desondanks alle superlatieven kon deze versterker op geen enkel moment overtuigen.
Set2
Versterker: Hegel H1
Cd-speler:TEAC CD5
Luidspreker: Pioneer S-2EX
Stroomkabel: Lapp-kabel Laureys design
Interlinks: Laureys design
Luidsprekerkabel: Monitor Das Hifi Kabel/studio silver
Alvorens de eerste cd in de cd-lade verdween, kreeg ook de Hegel versterker ruimschoots de tijd om op te warmen. Dezelfde track, Road to hell, werd gestart. Vanaf de eerste noot wordt je bij de keel gegrepen. Het laag is strak en gearticuleerd met een perfecte timing. Je hoort duidelijk de regen en ruitenwissers op en neer gaan. Het middengebied wordt rijk, weelderig en gedetailleerd weergegeven. De stem en instrumenten zitten vol textuur en komen zeer natuurlijk over. Het hoog is zacht en vloeit uit de berylliumtweeter. De luidsprekers ontrafelen de input via de Hegel H1 tot een muziekbeeld dat rijk is aan diepte, detail, nuance en subtiliteit. Je wordt volledig meegezogen. Stiltes zijn volledig zwart zonder een storende brom die van de versterker. Je krijgt de indruk naar een vloerstaander te luisteren in plaats van een Bookshelf. Het ware karakter van de speaker komt volledig tot zijn recht. Bij de Aria van de Koningin van de Nacht nam het orkest als het ware fysiek de luisterruimte in. Het hoog bij de sopraan leek wel eindeloos door te lopen zonder hard of pijnlijk voor de oren te worden. Het beeld was 3 dimensionaal volledig los van de speakers.
