Uitpakken en klaarzetten
Wanneer je de basis uit de verpakking haalt, besef je met welke kwaliteit en degelijkheid je te maken hebt, en dit zowel qua afwerking, gewicht als gebruikte materialen. De basis is een elegante gouden buis met een diameter van 50 mm die in een T-vorm geassembleerd is. Deze beschikt over 3 rubberen ringen om hoofdzakelijk het krassen tegen te gaan, en zorgt ook voor stabiliteit. De constructie zelf in elkaar zetten vergt niet heel veel vaardigheden, en de bijgeleverde gebruiksaanwijzing met zijn duidelijke tekeningen is hier een handig hulpmiddel. Zoals voor alle platenspelers is het zorgen voor een stabiele en waterpas liggende ondergrond de grootste en belangrijkste bekommernis. Voor deze Stabi S is dat zeker zo, want hij heeft geen eigen afstelmogelijkheden.
Beginnen doe je met de plaatsing van een centrale as die zowel het plateau als de arm gaat dragen. Ook deze Stogi S aluminium arm is een lust om naar te kijken, en hem plaatsen is eenvoudig. Hij steunt op een scherpe pin waardoor hij los in een soort bassin komt te hangen. Hier ben je vrij om dit zo te laten, of om dit reservoir te vullen met hiervoor speciaal ontwikkelde siliconen. Ik kies voor het laatste omdat ik ervan uitga dat de ontwerper van zulke mooie apparatuur geen siliconen zou inschakelen als ze geen toegevoegde waarde zouden hebben. Noem het naïef, maar als gebruiker volg ik meestal blindelings de adviezen van de ontwikkelaar. Daarna plaats je de motor tussen de twee stabilisators van de basis, op enkele millimeters van de dwars-as. Ook hier weer een solide blok metaal waar buiten de connectie voor de snaaraandrijving ook de aan- en uitzetknop gemonteerd is. Het netsnoer is lang genoeg om in de meeste constructies rechtstreeks in een stopcontact te geraken. Dan is het tijd om de bijgeleverde riem rond de centrale as te leggen, het 4 kg zware plateau te plaatsen, de riem rond plateau en aandrijving te leggen en de motor te positioneren. Ook dat is simpel, de onderkant van de plaat geeft je voldoende visuele aanduiding om dit tot een goed einde te brengen.
Voor de keuze van de naald is iedereen natuurlijk vrij en kunnen de mogelijkheden van je phonostage mee je keuze tussen MM of MC bepalen. In dit testexemplaar gebruiken we de instapper van Kuzma, de Moving Coil KC 1 cel, met een output van 0,48mV, een geadviseerde tracking force van 2.0 g en een gewicht van 5.0 g. Een cel die trouwens gemaakt wordt door het Japanse ZYX co, een gerenommeerde fabrikant van zeer mooie en hoog aangeschreven cellen. Afstellen van de arm doe je door gebruik te maken van enkele inbussleutels waar er in de manual geadviseerd wordt om de arm parallel met de plaat te laten lopen (in sectie F vinden we dat verdere fine tuning ook mogelijk is). Voor de anti-scating gebruik ik een neutrale testplaat zonder groeven. Een minpuntje hier is dat de anti-scating alleen werkt voor cellen met een aangewezen druk tot maximum 2 g. Momenteel geen probleem omdat de gebruikte cel best tevreden is met deze 2 gram die ik vlot afstel met de super handige weegschaal van Project. Nog even de waterpas erop, de signaalkabel op mijn 47Labs phonotrap aansluiten en het echte testen kan beginnen. Ik leg enkele platen klaar, en hier kies ik zowel voor 180 gram kwalitatief hoog vinyl van de goeroes uit de industrie als voor de oude rakkers van de rommelmarkt. Alle platen, ook de nieuwe, zijn wel eerst de Okki Nokki kuismachine gepasseerd.
