Wat de karakteristiek van het geluid betreft, neigt die in mijn ogen richting analytisch. We spelen met Dynaudio Confidence C2 luidsprekers die qua karakter vrij neutraal en iets terughoudender zijn. Eigenlijk was het de eerste keer dat ik de luidsprekers echt tot leven zag komen. Niet dat dit me eerder heeft geïrriteerd maar die terughoudendheid valt volledig weg in combinatie met de Mark Levinson set. De combinatie van de N°326S en N°531H voor- en eindtrap met de Dynaudio Confidence C2 luidsprekers zorgde voor een heel realtistische, levendige en correcte weergave.
Het is zinloos om hier alle luisterindrukken van mijn testperiode op te sommen, maar enkele zijn zeer karakteristiek voor de Mark Levinson set en daardoor zeker het vermelden waard.
Zo was het podium tijdens de 2de Symphony van Mahler (SACD – Gilbert Kaplan – Wiener Philharmoniker – Deutsche Grammophon) concertgebouwgroot met een presence die tot ver achter en naast de muren van de testkamer rijkten. Doe je ogen dicht en je waande je in de live uitvoering.
Ook het percussienummer Touch Siltech (Maarten van der Valk – Marantz High End Test Demo 13th Edition) deed het zeer goed. De snelheid waarmee de Levinson set dit nummer uit de Dynaudio’s haalde was indrukwekkend goed. Je woofers moeten op dat moment enorm snel bewegen. Er zit een krachtige attack achter en die moet goed onder controle gehouden worden. Dit doet de Mark Levinson-set meesterlijk. Je voelt de controle waarmee de N°531H de luisterspreker ‘vastpakt’ en daardoor ook meer rust brengt in het geluidsbeeld. Wanneer er een paukslag of eender welke slag tevoorschijn kwam, was de weergave er knal op.
De stemweergave tijdens de Scala versie van The Blowers Daughter (Damien Rice) was uitmuntend. De individuele plaatsing van de koorleden en het uitfaden van hun stemmen in een eindeloze diepte klonk bloedmooi. De kristalheldere weergave en de levendigheid waarmee deze voor- en eindcombinatie mijn set aanstuurden was voor mij van een niet eerder gehoord niveau.
De individuele details en realisme behoren tot Mark Levinson’s grootste troeven. De dynamiek en dreiging van het orkest tijdens C.L.U. (Soundtrack TRON Legacy) met daarover een laagje Daft Punk is een staaltje van hoogwaardige opnametechniek en verdient een weergave en installatie van dit niveau.
En dat het niet altijd Klassiek of akoestisch hoeft te zijn bewijst de weergave van Evil Dub (The Last resort – Trentemöller). Lekkere, diepe bassen, een zwoel sfeertje, alle fijne versieringen op hun plaats, kraakhelder in de weergave, zonder dat de Mark Levinson set schijnbaar enige moeite moet doen. Je hoort dat de speakers onder controle zijn en de N°326S en de N°531H zonder problemen ook deze test doorstaan.
