Bowers & Wilkins 683 review : Indrukken
We testen deze Bowers & Wilkins 683 op twee plaatsen. In de Diamond Room hebben we getest met de Rotel RMB1585, een eindversterker die zo’n slordige 200 Watt per kanaal voorziet. Verder kwamen er Audioquestkabels en een Datasat RS20i aan te pas. In de Diamond Room is dit dan ook nog eens onder akoestisch geoptimaliseerde omstandigheden. Verder hebben we ook in de leefruimte een set-up gemaakt met een Marantz AV7701 en opnieuw de Rotel eindversterker. Gestreamd werd er vanaf Spotify. We starten met het populaire ‘All of Me’ van John Legend. Een nummer dat eigenlijk volledig gedragen wordt door de stem van John, een stem die zeker uniek te noemen valt. Er is ook wat muzikale aankleding, maar het draait hier toch echt om de zang. Met een nummer als dit kan je meteen aanvoelen wat het communicatievermogen van een luidspreker is. Wanneer het nummer begint wordt je aandacht meteen getrokken door de stem. Net zoals de bij de Bowers & Wilkins 685 krijg je ook hier een smaakvolle detaillering rond de stem. Zeker een mooie opener! Verder gaan we met het iets beter geproduceerde ‘Angels’ van The XX. De stem gaat hier een heel pak verder, je hoort dat deze stem een heel pak beter gecapteerd werd in de productie. Zo’n stem moet volledig loshangen van de speakers en bij wijze van spreken het puntje van je neus strelen zonder naar voren te komen, en dat gebeurt hier ook. Je krijgt het gevoel dat de zangeres staat te performen tussen de luidsprekers. Het leuke is dat je een mix krijgt tussen de muziek en de stem, het vormt een mooi geheel. Die balans is erg interessant omdat er hele laag partijen in dit nummer zit, inclusief slagwerk. Daardoor krijg je meteen al een beeld van hoe diep deze speaker kan. We zouden AudioVideo2Day niet zijn zonder dedicated testracks. Bowers & Wilkins geeft op dat de speaker tot 30 Hz gaat, maar zelfs bij 28 Hz was er nog een teken van activiteit. Vanaf dan valt de steile afname op. Dus veel lager moet je niet gaan. Bij de 800-serie verloopt die afloop iets natuurlijker. Maar dit is gewoon een kleine vaststelling in de marge. Terug naar het populairdere werk met Mr. Probz en ‘Waves’. Dit nummer heeft een leuke sfeer die je zo meeneemt. Ook hier waren bij het beluisteren van dit nummer alle elementen aanwezig. De stem wordt mooi gereproduceerd, er is een clean middengebied met voldoende oplossend vermogen om de gehele band neer te zetten. Je krijgt een muzikaal schilderij door het vermogen van deze luidspreker. Al die dingen maken de luisterervaring in haar geheel gewoon erg boeiend. We klimmen iets hoger met High Resolution audio. Hier krijg je te maken met 24-Bit en 96 kHz, dus eigenlijk studiokwaliteit. Ik was erg benieuwd om te kijken hoe ver we met dit materiaal konden raken. Beginnende met Ola Gjeilo’s Piano Improvisations, een album met meer dan tien improvisaties, kunnen we zeker goed testen. Als ik het in de Diamond Room in multikanaals beluister, heb ik met gesloten ogen het gevoel dat ik de vleugel zou kunnen aanraken. Je hoort het instrument in al zijn facetten, van het crispe geluid van de hoge noten tot de donkere, lage tonen. In het middengebied van die vleugel krijg je een kleur, een stemmigheid,… Prachtig. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als wanneer je het zelfde doet met de 800-serie van Bowers & Wilkins, maar dat kan ook moeilijk anders. Het verschil moet ergens in zitten! Katy Perry neemt ons op haar ‘Dark Horse’ terug mee naar het commerciëlere werk. Ik geef een goeie draai aan de volumeknop, want ik wil die leuke laagpartij van dit nummer zeker naar voren brengen. De speciale klank van dit nummer moet bewaard blijven, en dat gebeurt hier ook. Het laag wordt hier kort en droog maar wel met voldoende kracht neergezet. Als je aan de volumeknop blijft draaien kom je op een gegeven moment op partyniveau, maar ook dat is geen enkel probleem. Een leuke vaststelling! Net zoals bij de 685 geldt ook hier dat hoe meer versterking je de luidsprekers levert, hoe beter ze gaan presteren. De 685 geeft zich sneller vrij in zijn capaciteiten, bij de 683 merk ik wat aarzeling. Dus ik vrees dat je met een 2x 50 Watt, op zich wel een goede versterker, niet erg ver raakt. Dat lijkt op zich vreemd, maar we hebben echt de test gedaan. Ook hier bij de 683 moet je absoluut dubbel bekabelen. Omdat dit een driewegspeaker is zal het resultaat ook zeker relevant zijn. Als je elke speaker gaat aansturen op 400 Watt ga je op de ganse lijn, van popmuziek tot HR audio, van nationaal voetbalniveau naar Champions League. Er gebeurt dan iets met die speakers, er gaat als het ware een turbo aan. Je krijgt gewoon een compleet nieuw level aan levendigheid. Het was echt verbazingwekkend hoe makkelijk de 683’s er in onze test mee om konden. Dat was bizar om vast te stellen wanneer de fabrikant 200 Watt als ideaal weergeeft. Zo’n dingen stel je wel wat vaker vast met Bowers & Wilkins, maar ook met andere speakers. Helaas, beste lezer, knoop het goed in je oren: Doe het liever zo dan andersom! Meestal wordt er teveel geld gestoken in de luidspreker en gaat de rest naar de overige set-up. Het is met deze review opnieuw bewezen dat je meer haalt uit een topset-up en bekabeling gecombineerd met een speaker uit een lager prijssegment. Het was echt fenomenaal wat deze Bowers & Wilkins 683 kon neerzetten. Dit was voor mij echt een kantelmoment. Als ik mijn hart moet volgen, zeg ik ‘dit is een kooptip!’. Als ik wat rationeler denk en vergelijk wat ik kan doen met 200 of 400 Watt, blijf ik wat terughoudender. De gemiddelde consument gaat uiteindelijk niet meteen naar 400 Watt. En dan blijft er heel wat capaciteit in de kast zitten. Ik schakel over de Blu-ray van Michael Jackson met ‘This is It’. Ik heb heel wat nummers in stereo de revue laten passeren. De staging komt vrij vlot over, wat natuurlijk ook de bedoeling is. Michael Jackson had geen dragende stem, maar kan wel erg juist en met veel feeling zingen. Al die dingen komen goed tot hun recht. Het is ook leuk dat deze blu-ray met veel lekkere energie in het laag gemixt is. Dat merkte ik al bij de release van ‘Bad’, ook daar vond je die energie in het laag terug. Verder heb ik ook Calvin Harris laten passeren met ‘Summer’, opnieuw met de volumeknop lekker open. De beats rollen, de beats vloeien, alles zit goed. Altijd gecombineerd met een perfecte controle in het laag. Ook hier merk je dat je in de Diamond Room het laag te horen krijgt dat de speaker echt produceert, en dat is erg goed in balans. In de normale leefomgeving merk je, zoals bij de 685, dat de lage tonenweergave wat meer ondersteuning krijgt van de ruimte. Dan krijg je soms zelfs het gevoel dat je er een subwoofer bij hebt. We eindigen met Michael Bublé en ‘Caught in the Act’. Nadat ik hem aan het werk zag in het sportpaleis ben ik ervan overtuigd dat Bublé gewoon een zanger van formaat is. Zijn stemgeluid is erg typisch, maar het wordt gewoon naadloos door de 683 neergezet. Ook de band kleurt heel wat kanten uit. De 683 zet alles neer met voldoende autoriteit en veel speelvreugde.
Bowers & Wilkins 683
Pros
- Technologie op maat
- Normbepalend prestatieniveau
- Kleurkeuze
- Keuze uit opstelling met of zonder plint
Cons
- Prestaties afhankelijk van setup
- Geen magnetische frontjes
