R700 en R300 als fronts
Vermits mijn hoofdopstelling stereo is, werden de R700s eigenlijk wel wat meer beluisterd dan de andere componenten. Het gedrag ervan viel zeer in de smaak. KEF heeft de speakers naar eigen zeggen vrij vlak getuned. Hierdoor komt bij het beluisteren de focus meer op de sublieme Uni-Q driver. De lage tonen zijn relatief iets minder geprononceerd. Laat het duidelijk zijn dat dit niet betekent dat er iets mist in het laag, maar ze zijn misschien eerder Brits afgestemd. De ruimtelijkheid is echt fenomenaal. Plaatsingen van stemmen en instrumenten zijn haarscherp. Alle details in de opname worden blootgelegd. Ik beschik zelf over fullrange hoornluidsprekers, niet echt van het woonkamer vriendelijke type trouwens, en de R700 is de luidspreker die qua klankkleur en detaillering van alle tot nu toe door mij geteste speakers hier het dichtst bij zit. En dat is absoluut als een compliment bedoeld. De KEFs halen het middengebied, zeg maar het stembereik, nog wat naar voren in de ruimte. Heel indrukwekkend.
Ook de R300 werden in stereo modus beluisterd, uiteraard op stands. Ondanks het ontbreken van een 2e lage tonen eenheid moet deze boekenplank eenheid zijn grotere broer niet veel laten voorgaan. Dezelfde schitterende plaatsing en microdetaillering, dezelfde heldere verstaanbaarheid. Wat minder druk in het laag, maar eigenlijk niet zoveel als ik gedacht had. Voor gebruik in wat kleinere luisterruimtes vormt dit echter geen enkel probleem als je het systeem als meerkanaals oplossing aanwendt. En anders is er de sub nog natuurlijk, die als het nodig is de nodige assistentie kan verlenen.
Als versterking heb ik naast mijn Harman Kardon 7500 receiver, wat oubollig qua features, maar helemaal bij voor het versterkingsdeel, ook een KT88 zelfbouw buizenversterker ingezet. Terwijl de HK ietwat donkerder klonk, liett de KT88 vooral het middengebied schitteren. De combinatie met de R700 was hier misschien iets beter gelukt dan die met de R300, waar het laag iets te terughoudend klonk. Het middengebied daarentegen was ronduit subliem.
Multikanaals SACD
Op naar multikanaals dan, waar de R300 de surround rol opnam. Voor filmgebruik is een subwoofer onontbeerlijk, zelfs met deze potente vloerstaanders. De sub is namelijk geoptimaliseerd om naast “gewone” lage tonen ook in het bijna subsonisch bereik te werken, waar geluid eerder gevoeld dan gehoord wordt. Hier situeren zich veel film effecten. Terwijl vloerstaanders meestal tussen de 40 en 30 Hz hun bodem bereiken, gaan subwoofers door tot 25 of zelfs 20 Hz, een paar grote jongens zelfs nog lager.
In een eerste luistersessie werd multikanaals SACD gebruikt. Op “Reconstructed” van Art of Noise staan enkele pareltjes uit de jaren 80 in volle surround. “Moments in Love” is zo’n nummer waar ik bij goede speakers, zoals deze, kippenvel bij krijg. Zeker op deze hoogst artificiële muziek speelde het detail niveau van de KEFs een hoofdrol, zonder dat er schrilheid aan te pas kwam. De sub was niet echt nodig, de grote R700 konden de druk best aan. De latino charme van het nochtans Engelse Matt Bianco op de SACD “Matt’s mood” en dan meerbepaald in het nummer “Ordinary day” werd moeiteloos en kamerbreed geëtaleerd door het KEF ensemble. Hier had ik eventueel een tikje meer diep willen horen, maar dat kan uiteraard elektronisch gecompenseerd worden.
