Bowers & Wilkins DB-1 review

Test 1: Clouseau Clouseau heeft met het nummer ‘Nobelprijs’ een erg toegankelijke en poppy song in de aanbieding met een leuke baslijn. Deze baslijn zorgt voor een degelijk draagvlak, daarmee staat of valt de algemene weergave. Met gewone vloerstaanders komt dit weinig tot uiting, maar met een subwoofer komt het er echt uit. Met de DB-1 kan je perfect bepalen wat je vooral hoort, zoals dekking in tonen of passie. Heerlijk dat dit toestel dat toelaat. De DB-1 sub brengt met zijn subtiel streepje laag aan de onderkant meer rust en evenwicht in het middengebied van de hoofdspeakers. Daarnaast kan er ook behoorlijk wat druk ontstaan in het laag. Test 2: Youn Sun Nah Youn Sun Nah brengt het nummer ‘Pancakes’. Van bij het begin wordt de trend gezet met overheersende drumsalvo’s, waar ritmisch op wordt voortgebouwd. Muzikaal vormt die kickbas de basis van het nummer. Met gewone vloerstaanders hoor je vooral veel kick, maar minder bas en minder dynamiek. Met de DB-1 krijg je echt dat gewicht, die ware kracht en de dynamiek die het instrument fysisch bepalen. Dat is een duidelijke meerwaarde. Wat opvalt is dat de toevoeging van de onderste octaaf leidt tot meer openheid in het geluidsbeeld, met meer resolutie in de hoogte en de breedte en een enorme toename in de afbeeldingsdiepte. Dit resulteert in een betere gelaagdheid, waardoor je ook in de ruimte hoort waar de instrumenten precies staan. Er wordt ook aan autoriteit en gemak gewonnen dankzij de power die vanonder komt. De muziek en het geluidsbeeld worden echt gedragen waardoor je een compleet muzikaal plaatje krijgt. Het nummer ‘Pancake’ krijgt meer gewicht en volheid. Er wordt nog een extra cirkel bijgetrokken rond de grootte van de basdrum, met een zeer realistische weergave. Een sub kan soms ook de laagweergave vertragen, maar daar is hier absoluut geen sprake van. De DB-1 is perfect afgestemd om de snelheid te behouden. Het geheel wordt perfect aangekleed en de muzikale lijnen gevolgd. Dit onderscheidt deze actieve subwoofer van het gemiddelde. De basdrum krijgt een ongekende kracht en je herontdekt de muziek met een pak meer informatie. Test 3: Frederick Fennel Tijd voor een vleugje orgelmuziek met de CD Pomp & Pipes van dirigent Frederick Fennel. Hier werd een heel mooi en krachtig orgel geregistreerd. Op een gegeven moment krijg je een veel grotere ruimte dankzij de DB-1, met de onderste octaaf die in volle ornaat de ruimte vult. Toch hou je alle touwtjes in handen en bepaal je zelf hoe je luistert. Kies je ervoor dat je de sub maar lichtjes gaat toevoegen, dan hoor je dat er een pijp of drie bijkomt. Schakel je over naar medium toevoeging, dan krijg je een enorme drukontwikkeling in het laag en een toename van diepte, lucht en autoriteit in het geluidsbeeld. Als je de sub vrij intensief gaat toevoegen, creëer je zoveel druk dat zelfs bepaalde stukken in het interieur gaan mee vibreren. Je voelt die druk ook echt op je lijf. Het mooiste resultaat ligt in de medium toevoeging, waarbij alles mooi tot z’n recht komt. Ook typerend voor crescendo’s is dat de orgelist het volledige dynamische bereik kan ten gehore brengen wanneer hij verschillende noten tegelijkertijd speelt. Bij minder kwalitatieve subs loopt het geluidsbeeld dan dicht. Er is en blijft zoveel power en controle aanwezig waardoor het geluidsbeeld open en transparant blijft bij hoge(re) volumes.